Ο Ολυμπιακός είναι κάτι σαν την καρδιά που δίνει πνοή στο σώμα. Είναι αυτό το κάτι που κυλά μέσα στο αίμα όλων των φιλάθλων της ομάδας. Είναι λοιπόν μια δαφνοστεφανωμένη καρδιά που μας δίνει δύναμη κάθε μέρα. Μας δίνει συναισθήματα, χαρά, ευτυχία, λύπη, θυμό. Είναι το πιστεύω μας.
Στις 10 Μαρτίου 1925 «Συνίσταται εν Πειραιεί υπό τον τίτλον «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς» Σωματείον, ούτινος σκοπός είναι η ανάπτυξις της σωματικής αγωγής παρά τη νεολαία και η κατά πάντα φίλαθλον τρόπον εξύψωσις αυτής». Εκεί, στην θρυλική ταβέρνα του Μοίρα στην οδό Τζαβέλα δημιουργήθηκε ο κορυφαίος αθλητικός οργανισμός του τόπου και ένας από τους μεγαλύτερους στον πλανήτη. Τα 10 γράμματα της ανατριχιαστικής λέξης «Ολυμπιακός» κρύβουν μέσα τους αγνότητα, ευγενή άμιλλα, πάθος, εκφράζουν ιδεολογία, σημαίνουν αέναη μάχη για το συνεχώς παραπάνω....
«Φτερά στα πόδια, καρδιά μες στα στήθια που δώσαν θριάμβους σαν παραμύθια». Αυτό τον στίχο επέλεξε το 1930 ο Μίμης Βασιλειάδης για να ξεκινάει ο πρώτος ύμνος του Ολυμπιακού.
…και έτσι, αποφάσισαν την ίδρυση του Ολυμπιακού. Κανείς τους δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε τα επόμενα χρόνια…
Έτσι, γεννήθηκε ο Ολυμπιακός, γεννήθηκε μια αθλητική ιστορία, που όμοιά της δεν είχε ξαναδεί η χώρα τούτη!
Όταν γεννήθηκε ο Ολυμπιακός γεννήθηκε ένας Θρύλος…
Ο Ολυμπιακός προήλθε από την ένωση δυο σωματείων του Πειραιά. Του Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς, ο οποίος είχε πρόεδρο τον Μιχάλη Μανούσκο και αντιπρόεδρο τον Νότη και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς, που αντιπροσώπευε την ελίτ της πόλης και είχε βασικά του στελέχη τους κ.κ Μαραγκουδάκη, Βολίκα και Κρέμο. Το όνομα του νέου συλλόγου, το πρότεινε ο Νότης Καμπέρος, αεροπόρος και Ανώτατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Ο Μανούσκος πρόσθεσε το «Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς».....
Το πρωτοδικείο Πειραιά αναγνώρισε τον νέο σύλλογο με την υπ’ αριθμόν 1247/1925 απόφαση του στις 20 Μαΐου. Πρώτος πρόεδρος του Ολυμπιακού ήταν ο Μιχάλης Μανούσκος (1925-28, 1937-39, 1945-50), ενώ αντιπρόεδροι ήταν ο Νότης Καμπέρος και ο Τριαντάφυλλος Κρέμος. Γενικός Γραμματέας ο Σταύρος Μαραγκουδάκης, ταμίας ο Θανάσης Κόκκινος και έφορος ο Παναγιώτης Λαμουμιτζής. Τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, δημιουργήθηκε και η Λέσχη του Ολυμπιακού, η οποία στεγάστηκε στην οδό Κολοκοτρώνη 69 και είχε πρώτο πρόεδρο τον Γιάννη Ανδριανόπουλο....
H ερυθρόλευκη ριγωτή αποτέλεσε το χρώμα της φανέλας και ήταν ιδέα του Γιάννη Ανδριανόπουλου από την αγγλική Κέμπριτζ. Το ερυθρό είναι το χρώμα του πάθους και το λευκό της αγνότητας και της καθαρότητας. Ο Θρύλος της Ελλάδας, αναδύθηκε μέσα από τα σπλάχνα της φτωχολογιάς και των ανθρώπων εκείνων, που επιτελούς είχαν να υπερηφανεύονται για το καμάρι τους, το οποίο πεισματικά θα πάλευε ως το αντίπαλο δέος του αστικού κέντρου της πρωτεύουσας. Ως έμβλημα αποφασίστηκε να είναι ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, σύμβολο του Ολυμπισμού. Ο Θρύλος της Ελλάδας έμελλε να αλλάξει για τα καλά τον «χάρτη» της χώρας...Δεν θέλουμε να σταθούμε στο αγωνιστικό κομμάτι, διότι ο Ολυμπιακός είναι κάτι πολύ παραπάνω από Κούπες και διακρίσεις. Όσοι έχουν κατά καιρούς προσπαθήσει να «αφανίσουν» το ιδεολογικό στίγμα αυτού του συλλόγου, πολύ απλά δεν τα έχουν καταφέρει ούτε στο ελάχιστο. Ναι, ο Θρύλος είναι μακράν πρώτος σε τίτλους σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα σωματεία, έχει προσφέρει απίστευτες χαρές στα εκατομμύρια των «πιστών» του σε εγχώριο και ευρωπαϊκό επίπεδο και τα επιτεύγματά του είναι μοναδικά. Όμως, ο Ολυμπιακός δεν είναι μόνο αυτά...
Αναρίθμητα γεγονότα του πρόσφατου και μακρινού παρελθόντος αποδεικνύουν ότι ο σύλλογος αυτός είναι απλά διαφορετικός απ’ όλους τους υπόλοιπους. Το να σκέφτεσαι Ολυμπιακά και να δρας Ολυμπιακά είναι πολύ πέρα από την λογική όλων των άλλων οπαδών και ουδείς μπορεί να το αντιληφθεί, αν δεν αισθανθεί αυτό που νιώθουν οι γαύροι για την ομάδα της καρδιάς τους. Ούτε και χρειάζεται άλλωστε.
Από πού να ξεκινήσει και που να τελειώσει κάποιος... Εν αρχή ην η ιστορία του Νίκου Γόδα, ενός ανθρώπου που έφυγε κυριολεκτικά από τη ζωή με τον Θρύλο στο μυαλό και στην καρδιά, φορώντας στο εκτελεστικό απόσπασμα τη ριγωτή ερυθρόλευκη φανέλα. Στις 19 Νοεμβρίου 1948 και εν μέσω του εμφύλιου σπαραγμού, έδωσε την ζωή του, θέλοντας να προασπίσει μέχρι τέλους τα πιστεύω του και τα ιδανικά του. Γράφει ο συμπολεμιστής του, Σταμάτης Σκούρτης, στο βιβλίο του "Ώσπου να ξημερώσει", για την εκτέλεση του Γόδα: "...ο ήλιος σκάει πίσω απ' τα βουνά και δεν ξέρεις τι είναι πιο κόκκινο, η φανέλλα που φοράει κατάσαρκα ο Νίκος, που οι λευκές λωρίδες της κοκκίνησαν απ' το αίμα ή ο ήλιος; Η οικογένεια του Νίκου Γόδα μού μετέφερε τα λόγια του σε κάποιο απ' τα γράμματά του σε ανύποπτο χρόνο, αφού η εκτέλεση ανακοινωνόταν πάντα στον μελλοθάνατο το τελευταίο βράδυ: "Θέλω να ζήσετε καλά. Πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου. Αν κάνετε γιο, να του δώσετε τ' όνομά μου". Κι ο αδελφός του Δημήτρης ονόμασε την κόρη του Νίκη". Είπατε τίποτα;
Ολυμπιακός σημαίνει οι νεκροί του εκείνη την αποφράδα ημέρα της 8ης Φεβρουαρίου 1981, όταν 21 αθώες ψυχές «έφυγαν» πάνω στα σκαλοπάτια της Θύρας 7 μετά το θριαμβευτικό 6-0 με την ΑΕΚ. Παιδιά νέα, άρρωστα με τον Ολυμπιακό τους (ανάμεσα τους βέβαια και ένας φίλος της Ένωσης), πέθαναν από ασφυξία εξαιτίας της αδράνειας ορισμένων και ενός καταραμένου κλειστού τουρνικέ. Η μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού είχε ως επίκεντρό της την ερυθρόλευκη παράταξη, που θρηνούσε τα βλαστάρια της. Ό,τι άλλο περιττεύει...
Ολυμπιακός είναι οι ομάδες αιμοδοσίας του κάθε χρόνο στο ετήσιο μνημόσυνο της Θύρας 7, που δίνουν φιάλες αίματος σε χιλιάδες συμπολίτες μας που το έχουν ανάγκη, ασχέτως οπαδικής προτίμησης. Εκεί, δεν χωράνε διαχωρισμοί. Θρύλος σημαίνει οι βετεράνοι του και οι εκατοντάδες αγώνες που έχουν δώσει μέχρι σήμερα στα πέρατα της χώρας, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για συνανθρώπους μας, που τα έχουν ανάγκη...
Σε αυτά τα 87 χρόνια ιστορίας, αναρίθμητες ιστορίες με αφορμή τον Ολυμπιακό ή για τον Ολυμπιακό έχουν καταγραφεί και θα ήταν άδικο και άσκοπο να «συμπυκνωθούν» σε ένα και μόνο αφιερωματικό κείμενο για γενέθλια του συλλόγου. Απλά, δεν γίνεται να μην αναφερθούν σημαδιακά γεγονότα της όλης πορείας του Συνδέσμου, ούτως ώστε να γίνει κατανοητό ότι ο Θρύλος είναι πάνω από Κούπες και τίτλους και αφορά εκατομμύρια ανθρώπους όχι μόνο στην χώρα τούτη, αλλά όπου υπάρχει Ελλάδα.
Από εκεί και πέρα, προφανώς ουδείς μπορεί να παραβλέψει τους τίτλους που κοσμούν την τροπαιοθήκη του Ολυμπιακού και οι οποίοι είναι αναρίθμητοι σε 14 ολυμπιακά αθλήματα, ενώ σε ατομικό επίπεδο έχουν έρθει τεράστιες διακρίσεις από αθλητές και αθλήτριες του Συνδέσμου. Ο Ολυμπιακός πάντα έμαθε να παλεύει μόνος του, έχοντας όλους τους άλλους απέναντι. Άλλωστε, όλοι τον πρώτο θέλουν να εκθρονίσουν, όλοι τον κορυφαίο θέλουν να δουν να παραχωρεί τα «σκήπτρα» του. Στο σύνολο, η διαφορά είναι χαώδης και όλοι οι άλλοι μονίμως βρίσκονται στο κατόπι των ερυθρολεύκων.
Με πέντε ευρωπαϊκούς τίτλους (δυο στο βόλεϊ, δυο στο πόλο, έναν στο μπάσκετ) και με εκατοντάδες τρόπαια σε εγχώριο επίπεδο, ο σύλλογος του Πειραιά έχει καταφέρει να «γονατίσει» τους απανταχού αντιπάλους του και να καταστεί, από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, ο «αυτοκράτορας» του ελληνικού αθλητισμού.
Να τα χιλιάσεις Ολυμπιακάρα!
