Ο Ολυμπιακός, με 3-0, «τρίτωσε» τις νίκες κόντρα στον κατώτερο των περιστάσεων Ηρακλή και στέφθηκε πανάξιος Πρωταθλητής Ελλάδας, κάνοντας παράλληλα το πιο μάγκικο εγχώριο τρεμπλ της ιστορίας του.
Σούπερ Καπ, Κύπελλο και Πρωτάθλημα... για τον Ολυμπιακό των Γκουλινέλι και Καλμαζίδη, για μια ομάδα με φρέσκο «αίμα», μια ομάδα που όλη τη χρονιά αγωνίστηκε απλήρωτη, μια ομάδα που βίωσε τον τρόμο της διάλυσης στα μέσα της σεζόν, όταν οι αποχωρήσεις έδωσαν και πήραν. Ο Ιταλός τεχνικός μπορεί να αποχώρησε αλλά σχεδόν όλες οι επιλογές του ήταν εκείνες που «θωράκισαν» τον Ολυμπιακό να αντέξει στα δύσκολα. Δική του επιλογή εξάλλου ήταν ο… Ντεσπέιν, που αναμφίβολα ήταν ο πιο εντυπωσιακός παίκτης τη φετινή σεζόν στο μίζερο πρωτάθλημα.
Από εκεί και πέρα μόνο τυχερός μπορεί να είναι ο Ολυμπιακός που έχει στις τάξεις του έναν πιστό στρατιώτη και άξιο εργάτη, τον Γιάννη Καλμαζίδη. Διαχειριστής από τους λίγους ο «ερυθρόλευκος» κόουτς που δεν γκρίνιαξε ποτέ, δεν παραπονέθηκε ποτέ, δούλεψε με υπομονή, είχε το κεφάλι μέσα και το κινητό του κλειστό, «κλείνοντας» παράλληλα την «πόρτα» των προβλημάτων σε όσους διψούσαν για «αίμα». Σίγουρα η επιτυχία του νταμπλ για εκείνον ως πρώτο προπονητή είναι αξιομνημόνευτη, σίγουρα η θέση του πλέον πρέπει να εδραιωθεί στο λιμάνι και σίγουρα θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η προσέγγιση να «χτίσει» ο ίδιος μια ομάδα αφού πολλοί είναι οι προπονητές που χωλαίνουν όταν έχουν την «καυτή» πατάτα στα χέρια τους.
Μαγκάκια μαθητούδια
Τρεμπλ για την πάρτη τους χαρακτηρίζεται το φετινό για τον Δημήτρη Τζούριτς, που έχει έρθει η ώρα να ανοίξει α φτερά του για άλλες πολιτείες, τον Ντίμα Φιλίποφ που μετά την «ιερόσυλη» κίνηση του Παναθηναϊκού να μην τον κρατήσει, πήγε στον Ολυμπιακό και απέδειξε ότι έχει όλα τα φόντα να… δημιουργήσει παιχνίδι, τον Ανδρέα Φράγκο, που ερχόμενος από τον πάγκο έκανε χαλάστρα σε οποιονδήποτε αντίπαλο, τον Ανδρέα Ανδρεάδη που κάποιοι τον χαρακτήρισαν «λίγο» για αρχηγό αλλά εκ του αποτελέσματος του δίνουν και συγχαρητήρια, τον Παύλο Κουζούνη που με τη δουλειά του και το «ερυθρόλευκο» πείσμα του απέδειξε ότι μπορεί να «σκουπίσει» το τάραφλεξ κα όλα τα Ελληνόπουλα, που βοήθησαν άλλοι περισσότερο και άλλο λιγότερο στην κατάκτηση ενός μάγκικου τρεμπλ!
Αλλά και η δουλειά των ξένων αθλητών ήταν αθόρυβη αλλά αποτελεσματική. Από τον εκρηκτικό Ντεσπέιν μέχρι τον χαμηλών τόνων Γιαμπλόνσκι και από τους αποχωρήσαντες Ζέκοφ και Κραλ μέχρι την προσθήκη του Εστράδα, που στα πλέι οφ έκανε μεγάλη ζημιά όταν χρειάστηκε στους αντιπάλους.
Ηρακλής χωρίς ρόπαλο
Στην αντίπερα όχθη, μια ομάδα που έχτισε ο Αλέκος Λεώνης δεν μπόρεσε να την διαχειριστεί και να την «ανακατέψει» ο καθόλα συμπαθής, Φρέντι Μπρουκς. Η ομάδα που ξεκίνησε ως το απόλυτο φαβορί απογοήτευσε τον ίδιο της τον εαυτό αλλά και τον κόσμο της που «διψούσε» να επανέλθει στους τίτλους. Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι το μόνο κέρδος για το «γηραιό» που ωστόσο στις μέρες μας είναι κέρδος χωρίς… κέρατα, αφού η ομάδα που θα βγει Ευρώπη χρειάζεται πολλά περισσότερα από ένα καλό ρόστερ.
Στα του τρίτου τελικού…
Σούπερ Καπ, Κύπελλο και Πρωτάθλημα... για τον Ολυμπιακό των Γκουλινέλι και Καλμαζίδη, για μια ομάδα με φρέσκο «αίμα», μια ομάδα που όλη τη χρονιά αγωνίστηκε απλήρωτη, μια ομάδα που βίωσε τον τρόμο της διάλυσης στα μέσα της σεζόν, όταν οι αποχωρήσεις έδωσαν και πήραν. Ο Ιταλός τεχνικός μπορεί να αποχώρησε αλλά σχεδόν όλες οι επιλογές του ήταν εκείνες που «θωράκισαν» τον Ολυμπιακό να αντέξει στα δύσκολα. Δική του επιλογή εξάλλου ήταν ο… Ντεσπέιν, που αναμφίβολα ήταν ο πιο εντυπωσιακός παίκτης τη φετινή σεζόν στο μίζερο πρωτάθλημα.
Από εκεί και πέρα μόνο τυχερός μπορεί να είναι ο Ολυμπιακός που έχει στις τάξεις του έναν πιστό στρατιώτη και άξιο εργάτη, τον Γιάννη Καλμαζίδη. Διαχειριστής από τους λίγους ο «ερυθρόλευκος» κόουτς που δεν γκρίνιαξε ποτέ, δεν παραπονέθηκε ποτέ, δούλεψε με υπομονή, είχε το κεφάλι μέσα και το κινητό του κλειστό, «κλείνοντας» παράλληλα την «πόρτα» των προβλημάτων σε όσους διψούσαν για «αίμα». Σίγουρα η επιτυχία του νταμπλ για εκείνον ως πρώτο προπονητή είναι αξιομνημόνευτη, σίγουρα η θέση του πλέον πρέπει να εδραιωθεί στο λιμάνι και σίγουρα θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η προσέγγιση να «χτίσει» ο ίδιος μια ομάδα αφού πολλοί είναι οι προπονητές που χωλαίνουν όταν έχουν την «καυτή» πατάτα στα χέρια τους.
Μαγκάκια μαθητούδια
Τρεμπλ για την πάρτη τους χαρακτηρίζεται το φετινό για τον Δημήτρη Τζούριτς, που έχει έρθει η ώρα να ανοίξει α φτερά του για άλλες πολιτείες, τον Ντίμα Φιλίποφ που μετά την «ιερόσυλη» κίνηση του Παναθηναϊκού να μην τον κρατήσει, πήγε στον Ολυμπιακό και απέδειξε ότι έχει όλα τα φόντα να… δημιουργήσει παιχνίδι, τον Ανδρέα Φράγκο, που ερχόμενος από τον πάγκο έκανε χαλάστρα σε οποιονδήποτε αντίπαλο, τον Ανδρέα Ανδρεάδη που κάποιοι τον χαρακτήρισαν «λίγο» για αρχηγό αλλά εκ του αποτελέσματος του δίνουν και συγχαρητήρια, τον Παύλο Κουζούνη που με τη δουλειά του και το «ερυθρόλευκο» πείσμα του απέδειξε ότι μπορεί να «σκουπίσει» το τάραφλεξ κα όλα τα Ελληνόπουλα, που βοήθησαν άλλοι περισσότερο και άλλο λιγότερο στην κατάκτηση ενός μάγκικου τρεμπλ!
Αλλά και η δουλειά των ξένων αθλητών ήταν αθόρυβη αλλά αποτελεσματική. Από τον εκρηκτικό Ντεσπέιν μέχρι τον χαμηλών τόνων Γιαμπλόνσκι και από τους αποχωρήσαντες Ζέκοφ και Κραλ μέχρι την προσθήκη του Εστράδα, που στα πλέι οφ έκανε μεγάλη ζημιά όταν χρειάστηκε στους αντιπάλους.
Ηρακλής χωρίς ρόπαλο
Στην αντίπερα όχθη, μια ομάδα που έχτισε ο Αλέκος Λεώνης δεν μπόρεσε να την διαχειριστεί και να την «ανακατέψει» ο καθόλα συμπαθής, Φρέντι Μπρουκς. Η ομάδα που ξεκίνησε ως το απόλυτο φαβορί απογοήτευσε τον ίδιο της τον εαυτό αλλά και τον κόσμο της που «διψούσε» να επανέλθει στους τίτλους. Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι το μόνο κέρδος για το «γηραιό» που ωστόσο στις μέρες μας είναι κέρδος χωρίς… κέρατα, αφού η ομάδα που θα βγει Ευρώπη χρειάζεται πολλά περισσότερα από ένα καλό ρόστερ.
Στα του τρίτου τελικού…
Χαλαρά… ο Ολυμπιακός και ακούραστα πήρε ένα πρώτο σετ έχοντας χτίσει διαφορά από το δεύτερο τεχνικό τάιμ άουτ (16-12) ενώ ο Ηρακλής έμοιαζε να μην πορεί να αντιδράσει χωρίς ψυχή και πάθος. Στο δεύτερο σετ, ο «γηραιός» αυτοκτόνησε και από 14-18 έχασε το σετ με 26-24. Η επιλογή του Σμαραγδή αλλά και η προσθήκη του Μπαμπαλιούτα απέδειξαν εκ των υστέρων ότι ήταν αναγκαίες στα δυο προηγούμενα ματς της σειράς. Το τρίτο σετ ήταν και πάλι μέτριο για την ομάδα της Θεσσαλονίκης που φάνηκε ποτέ να μην πίστεψε στην ανατροπή. Ο Ολυμπιακός με Τζούριτς-Ντεσπέιν και Εστράδα έκανε ότι ήθελε στο ματς και το 3-0 φάνηκε εύκολη λεία!
Και οι πόρτες του Ρέντη μόλις άνοιξαν για τους… πανηγυρισμούς!
Τα σετ: 25-21, 26-24, 25-19
Ολυμπιακός (Καλμαζίδης): Ντεσπέιν 13 (10/16 επ., 1 άσο, 2 μπλοκ, 25% υπ. - 25% άριστες), Φιλίποβ 3 (2 μπλοκ), Εστράδα 5 (3/7 επ., 2 μπλοκ), Ανδρεάδης 3 (2/5 επ., 1 μπλοκ), Τζούριτς 21 (17/29 επ., 2 μπλοκ, 2 άσοι), Γιαμπλόνσκι 6 (5/12 επ., 1 μπλοκ, 53% υπ. - 37% άριστες), Κουζούνης -λ 79% υπ. - 64% άριστες) / Κοκκινάκης, Φράγκος, Χαριτωνίδης, Παπάζογλου.
Ηρακλής (Μπρουκς): Όουενς 2 (1/9 επ., 1 μπλοκ, 63% υπ. - 38% άριστες) , Κράβαρικ 6 (6/10 επ.), Προύσαλης, Κιρόγκα 12 (12/23 επ., 56% υπ. - 44% άριστες), Μπίλινγκς 15 (13/28 επ., 2 μπλοκ), Σμαραγδής 3 (2/5 επ., 1 μπλοκ), Μπαμπαλιούτας -λ 68% υπ. - 50% άριστες) / Γκόρτσανιουκ 4 (3/6 επ., 1 μπλοκ, 63% υπ. - 25% άριστες), Χαραλαμπίδης, Κανέλλος 2 (2 άσοι)
***Ο Ολυμπιακός κατέκτησε τον 25ο τίτλο του και τον 24ο στα 43 Εθνικά πρωταθλήματα που καθιερώθηκαν τη σεζόν 1968-69.