Τις δυσκολίες της παραδοσιακά καλής έδρας και της έλλειψης (ελέω Μπιτσαξή) του «ερυθρόλευκου» κόσμου, οι παίκτες μας ΜΠΟΡΟΥΝ να τις μετατρέπουν σε απειροελάχιστες, απλά, παίζοντας ένα ποσοστό αυτού που μπορούν. Αυτού που ξέρουν και που τους έκανε μέλη του πιο γεμάτου ρόστερ στην πρόσφατη ιστορία της ομάδας.
Ετσι, έγινε και στην ξανθη. Με 2-3 καλές (μόνο) ενέργειες του Ιμπαγάσα, με την εξυπνάδα των Φουστέρ και Τοροσίδη, το αυτονόητα καλό πλασέ του Ριέρα και την προσφορά όλων των υπόλοιπων, ήρθε η νίκη, χωρίς να καυχιόμαστε για «μεγάλη μπάλα» ή για «θέαμα»…
Με την περσινή χρονιά να είναι ακόμα νωπή, αυτό που περιμένουμε από τον Ολυμπιακό είναι να «καθαρίζει» τέτοια παιχνίδια και να μην αφήνει κανέναν να του αμφισβητήσει τα πρωτεία.
Φυσικά και απαιτούμε να παίζει καλή μπαλα, αλλά πρώτιστα, να παίρνει τα τρίποντα εύκολα, χωρίς να μπορεί να τον αμφισβητεί κανείς και να συνεχίζει το μεγάλο ταξίδι για το Πρωτάθλημα.
Οταν βέβαια οι αντίπαλες άμυνες χαλαρώνουν και όταν το μεγάλο ρόστερ επιτρέπει ακόμα και σε παίκτες σαν τον Χολέμπας να βγάζουν επιθετικές αρετές, είναι σίγουρο πως και καλύτερες φάσεις θα δούμε στο χορτάρι, όπως και ομορφότερα ακόμα γκολ.
Οι παίκτες μας λοιπόν, έκαναν το δύσκολο εύκολο, με σοβαρότητα, προσοχή στην άμυνα και σημαντικό πάθος στο παιχνίδι τους. Κι αυτό διότι κατέθεσαν το ταλέντο τους στο χορτάρι και το πρόσφεραν (ο καθένας από τη μεριά του) στο Σύνολο.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τον Ντουντού, δεν υπάρχει και όποιος πίστευε ότι θα τον δούμε να είναι τόσο πειθαρχημένος, λέει ψέμματα…
Ετσι, η Ξάνθη αποδείχθηκε μικρό εμπόδιο για τον Θρύλο και – πιστεύω ακράδαντα – ότι έπεται συνέχεια…. Είναι τόσα πολλά τα θετικά στοιχεία αυτής της ομάδας, που μόνο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε για το μέλλον.
Ακολουθεί ο Αρης και …αν δεν κάνω λάθος, έχουμε κάτι χρωστούμενα! Ε, παιδιά;;;
